To jest Wielka Niebieska Dziura – gigantyczny zapadlisko położony 40 mil od wybrzeża Belize w Lighthouse Reef. Powstał ponad 150 000 lat temu i jest obecnie wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Popularne miejsce do nurkowania, Blue Hole, przyciąga również naukowców, którzy mają nadzieję znaleźć odpowiedzi pogrzebane w błocie. „Niebieska dziura” Belize. zdjęcie zrobione przez Eric Peterson /flickr/CC BY 2.0
Ta historia pojawiła się ponownie jako część Miesiąc oceanów , gdzie badamy naukę w oceanach na całym świecie i spotykamy ludzi, którzy je studiują. Chcesz się z nami zanurzyć? Znajdź wszystkie nasze historie tutaj .
Belize” niebieska dziura ”, wyjątkowy zapadlisko słynące z nieskazitelnego nurkowania, dostarcza wskazówek na temat upadku starożytnych miast Majów, które od tak dawna fascynują archeologów.
André Droxler , geolog morski z Rice University w Teksasie, przeprowadził kilka lat badań w okolicach niebieskiej dziury, zawalonej podwodnej jaskini w pobliżu półwyspu Jukatan (który obejmuje część Belize), gdzie Majowie panowali przez wieki. W zeszłym roku on i koledzy z Louisiana State University zgłoszone że zapisy osadów z wnętrza wodnego zagłębienia wskazują na okresy suszy w IX i XI wieku, które zbiegają się z zanikiem miast Majów.
„Niebieska dziura jest jak pułapka osadowa, w której występuje bardzo niewielka zmienność” – mówi Droxler. Jego kształt przypominający misę niemal całkowicie chroni go przed żywiołami. W rezultacie osad, który nagromadził się wewnątrz, pozostaje w dużej mierze niezakłócony w określonych warstwach, które tworzą swego rodzaju skalę czasu.
[Zrozum presję eksploracji głębin oceanicznych dzięki eksperymentowi w fizyce.]
Naukowcy odkryli wiele cienkich warstw drobnoziarnistego osadu przeplatanych grubszymi pasmami grubszych fragmentów muszli w rdzeniach niebieskich dziur. Dzięki uprzejmości K.C. Denommee, S.J. Bentley i A.W. Droxler/ Raporty naukowe dotyczące przyrody Kiedy badacze pobrali rdzenie z dna dziury, znaleźli wiele cienkich warstw drobnego osadu – węglanu osadzonego przez plankton i rafy koralowe, które otaczają lagunę – przeplatane grubszymi pasmami grubszych fragmentów muszli, które są potężnym, wzburzającym morze tropikalnym Według Droxlera do jaskini wpłynęły cyklony. Datując warstwy w każdym rdzeniu, mogli określić, kiedy pojawiły się bardziej ziarniste osady – a tym samym cyklony. Odkryli, że między 800-900 AD a 1000-1100 AD było mniej tych burz niż zwykle.
Droxler i jego koledzy potwierdzili te dane oddzielnymi Wyniki —który ostatnio? przedstawione na konferencji jesiennej Amerykańskiej Unii Geofizycznej — z rdzeni osadów pobranych z laguny szelfu centralnego Belize, która leży bardzo blisko wybrzeża Jukatanu i odbiera spływ z Gór Majów. Osad zawiera tytan, pierwiastek, który jest uwalniany, gdy opady deszczu wietrzą skały; im mniej tytanu, tym prawdopodobnie mniej opadów. Zespół Droxlera odkrył, że sekcje z niższymi osadami tytanu odpowiadają okresom niższej aktywności cyklonu tropikalnego zidentyfikowanym w rdzeniach niebieskich dziur. „Te dwie płyty wzmacniają się nawzajem” – mówi.
Razem rdzenie osadów wspierają teoria że niezwykłe okresy suszy – objawiające się większymi zmianami klimatycznymi w regionie – mogły nagle zmniejszyć zbiory Majów, prawdopodobnie wywołując głód, a nawet konflikt, a ostatecznie podciąć terytorialną sprawność Majów. Odkrycia pomagają wyjaśnić, jak potężne miasta lubią Chichen Itza , opuszczony w 1040 r., mógł upaść. „O wiele trudniej jest się przystosować, jeśli klimat zmienia się z jednej skrajności w drugą” – mówi Droxler.